Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Jeżyny, jagody cydrowe lub jagody, borówka (Vaccinium myrtillus) ma wiele nazw i jest jedną z najpopularniejszych jagód do przekąsek. Jednak w porównaniu z innymi krzewami jagodowymi jest mniej powszechny w ogrodach, co częściowo wynika z wymagań dotyczących lokalizacji i podłoża. Zaletą borówek uprawnych jest to, że hodowla zaowocowała odmianami, które mają różne wymagania, a tym samym nadal dają dobre plony w trudnych warunkach.
Posadź jagody
dzikie jagody
Pod względem wymagań formy uprawne i dzikie różnią się przede wszystkim lokalizacją. Dziki Vaccinium myrtillus preferuje miejsca zacienione od półcienistych. Ma tendencję do unikania bezpośredniego nasłonecznienia, ponieważ w swoim naturalnym środowisku jest uzależniona od wody deszczowej, a cień chroni glebę przed szybkim wysychaniem. Sadząc dziką borówkę należy zawsze brać pod uwagę te wymagania. Dlatego często sadzi się ją w zacienionych miejscach jako roślina okrywowa, ponieważ bardzo dobrze radzi sobie w porównaniu z innymi roślinami.
Jedną z zalet dzikich jagód jest to, że nie wymagają dużego odstępu w porównaniu z formami uprawnymi. W lesie rosną gęsto, ale we własnym ogrodzie należy zadbać o odstęp 15 - 20 cm między poszczególnymi bylinami. Zwłaszcza, jeśli są nie tylko ozdobnymi okrywami, ale mają również zapewniać plon. Ponadto dzikie jagody potrzebują bardzo bogatej w składniki odżywcze gleby, która nie tylko poprawia plony, ale także pozwala roślinom bez problemu osiągnąć wysokość do pół metra.
jagody uprawne
Lokalizacja
Choć plon z dzikich borówek w dobrych warunkach siedliskowych jest całkiem akceptowalny, to odmiany uprawne nie tylko przynoszą znacznie większy plon, ale także łatwiej plonują ze względu na wielkość owoców. Pod względem lokalizacji odmiany znacznie różnią się od swoich dzikich krewnych, ponieważ preferują słoneczne stanowiska. Tolerują maksymalnie niewielki cień dziennie, ale wtedy można spodziewać się nieco niższych plonów. Słoneczne południowe strony, które są chronione przed wiatrem, są idealne. Miejsce na nasłonecznionej ścianie domu jest również idealne i sprzyja wcześniejszym zbiorom. Słoneczne i ciepłe miejsce może również poprawić smak jagód.
Przy uprawie borówki uprawnej należy również zwrócić uwagę na miejsce chronione, gdyż formy uprawne lubią też miejsca lekko wilgotne. Wiatr sprawia, że gleba wysycha szybciej, a jeśli podłoże jest zbyt suche, nie tylko zbiory się nie udają, ale w sytuacji awaryjnej rośliny nawet przedwcześnie zrzucą liście. Jeśli jednak nie masz wyboru miejsca sadzenia, powinieneś skorzystać z bylin regularnie podlewać.
Ewentualnie w niekorzystnym miejscu ziemię można pokryć ściółką z kory. Zapewnia to, że gleba nie wysycha zbyt szybko, a gnicie wprowadza do gleby składniki odżywcze.
podłoga
Gleby wapienne nie są idealnymi warunkami dla jagód. Wpływa to nie tylko na ich wzrost, ale także na smak. Każdy, kto ma takie warunki w ogrodzie, nie musi obyć się bez jagód, wysiłek związany z sadzeniem jest po prostu większy. W glebach wapiennych musi duże otwory do sadzenia być wykopanym. Następnie podłogę przygotowuje się warstwą skorupy lub keramzytu. W przypadku jagód należy unikać stosowania żwiru, ponieważ często jest on zbyt wapienny.
Aby zapobiec przedostawaniu się wapna z powrotem do otworu do sadzenia przez wodę przesiąkającą lub gruntową, można ją również pokryć wytrzymałą folią z tworzywa sztucznego. Aby zapobiec zalaniu wodą, w dolnej części folii wycina się otwory, aby woda mogła spływać. Folia nie musi być przycinana po bokach dołka.
ogłoszenie: Jeśli w glebie jest za dużo wapna, borówki zwykle pokazują to poprzez żółknięcie liści. Problemy z glebą wapienną można więc wyraźnie odróżnić od czerwonawego jesiennego koloru roślin.
To co jagody uprawne mają wspólnego z dziką formą, to ich zamiłowanie do borówki gleby kwaśne. Wartość pH normalnej gleby ogrodowej jest co najwyżej lekko kwaśna, ale jagody potrzebują gleby o wartości od 3,5 do 4,5. Jeśli podłoże nie jest wystarczająco kwaśne, należy je ponownie zmienić. Idealna jest gleba doniczkowa do bagien lub gleby rododendronów o kwaśnym pH. Aby utrzymać stałe pH, należy regularnie wprowadzać glebę kwaśną. Ściółkowanie przy użyciu mulczu z kory sprzyja również stałemu kwaśnemu odczynowi pH podłoża.
Borówki żyją w symbiozie z grzybami mikoryzowymi, co sprzyja ich rozwojowi. Grzyby mikoryzowe potrzebują do przetrwania kompostu z kory lub przynajmniej ściółki z kory. Już podczas sadzenia można dodać do gleby kompost z kory, a warstwa ściółki zapewnia dodatkowe uzupełnienie ze względu na ciągłe gnicie. Wartość pH gleby pozostaje stała, jeśli raz w roku dostarczamy jagody ściółką z kory.
odległość sadzenia
Jeśli chcesz uprawiać jagody uprawne, musisz zadbać o odpowiednią przestrzeń między roślinami. W porównaniu z ich dzikimi krewniakami, wysokowydajne odmiany borówek mogą osiągnąć wysokość do dwóch metrów. Jako płytkie korzenie byliny potrzebują dużo miejsca, aby się rozprzestrzenić. Pomiędzy roślinami powinna być minimalna odległość 1,5 metra. Odległość tę należy również zachować do innych odmian owoców miękkich lub ścian. Dzięki temu korzenie dobrze się rozrastają, a roślina może wchłonąć wystarczającą ilość składników odżywczych. Tylko przy wolno rosnącej odmianie, takiej jak „Sunshine Blue”, można zmniejszyć odległość do jednego metra.
Wskazówka: Miejsce występowania borówki generalnie powinno być wolne od innych roślin. Unikaj uprawy okrywowej. Chwasty należy usuwać poprzez regularne odchwaszczanie. Alternatywnie możesz pokryć ziemię ściółką z kory.
Kultura w rzędach lub łóżkach
Chociaż jagody samopłodny Zaleca się sadzenie co najmniej jednej dodatkowej rośliny wieloletniej. Plony są zwykle wyższe. Jagody można sadzić w rzędach lub na własnych rabatach bylinowych. W hodowli rzędowej należy zachować odległość 1,5 metra. Przy uprawie na zagonach lub w kilku równoległych rzędach należy również zachować minimalną odległość 2,5 metra między poszczególnymi rzędami. Oznacza to, że jest wystarczająco dużo miejsca, aby korzenie roślin się rozłożyły, a zbyt duże zagęszczenie nie utrudnia zbioru.
Jagody w kulturze wannowej
Niektóre odmiany borówki nadają się również do uprawy w wiadrze. Zaletą jest to, że wybór lokalizacji jest w tym przypadku znacznie łatwiejszy, ponieważ wiadro można postawić również na słonecznym tarasie osłoniętym od wiatru. Nie ma również potrzeby brania pod uwagę podłoża ani warunków glebowych, ponieważ odpowiednie podłoże do hodowli można kupić w wiadrze.
Chociaż tylko słabo rosnące odmiany karłowate nadają się do uprawy w doniczkach, wymagają one minimalnej odległości w doniczce, aby korzenie mogły się dobrze rozprzestrzeniać. Wiadro powinno zatem mieć objętość co najmniej 15 litrów. Odległość od krawędzi jest wystarczająca, a korzenie mogą rozwijać się zarówno głęboko, jak i szeroko. Jako podłoże można ponownie wybrać glebę na rabaty bagienne lub rododendrony i wymieszać ją z kompostem z kory.
Aby uzyskać większe plony, należy posadzić kilka roślin w doniczce i ułożyć je w grupie lub w rzędzie. Do hodowli w wiadrze nadają się następujące odmiany:
- cylinder
- Coville
- golf
- spartański
Jednym z zagrożeń związanych z kulturą doniczkową jest to, że podłoże jest zbyt mokre lub zbyt suche. Aby temu zapobiec, należy wypełnić dno warstwą grubej ekspandowanej gliny. Z jednej strony gliniane kulki mogą magazynować wodę, co zmniejsza ryzyko odwodnienia, a z drugiej tworzą warstwę drenażową, która zapobiega zaleganiu wody. Należy również wywiercić dodatkowe otwory drenażowe, aby woda deszczowa mogła lepiej spływać. Podłoże zmieszane z niewielką ilością piasku zapewnia, że gleba pozostaje luźna i przepuszczalna. Przykrywanie ściółką z kory zapewnia jedynie ograniczoną ochronę przed wysychaniem w uprawie doniczkowej, ale sprzyja kwaśnemu odczynowi pH w glebie.
Wskazówka: Przy ograniczonej przestrzeni w ogrodzie można również sadzić wolno rosnące odmiany na zewnątrz. Minimalna odległość maksymalnie 70 cm na zewnątrz jest wystarczająca dla odmian o słabym wzroście.