Co tak szumi w domu, na podwórku i w ogrodzie? Muchy są prawie wszędzie. W Niemczech jest około 5000 różnych rodzajów much, z których 18 przedstawiamy tutaj najczęściej.

W skrócie

  • wielka bioróżnorodność
  • bardzo różniący się wyglądem i stylem życia
  • około 5000 różnych gatunków much w Niemczech
  • w tym zarówno szkodniki, jak i pożyteczne
  • niektóre gatunki przenoszą choroby

Wielka bioróżnorodność

Muchy (Brachycera) należą wraz z komarami (Nematocera) do rzędu Diptera. Ich wspólną cechą jest to, że obie grupy mają tylko dwa przednie skrzydła, a tylne są skarłowaciałe. Z biologicznego punktu widzenia nie ma czegoś takiego jak muchy, ponieważ te podrzędy są pogrupowane w liczne rodziny. Liczne gatunki wykazują ogromną różnorodność wyglądu i stylu życia. Nawiasem mówiąc, specyfikacja 5000 gatunków w Niemczech jest tylko szacunkowa. Nikt nie może dokładnie powiedzieć, ile jest gatunków much.

Muchy kwiatowe (Anthomyiidae)

Muchy kwiatowe to małe, niepozorne muchy, które żywią się nektarem kwiatowym i pyłkiem kwiatowym. Ich larwy często żywią się również pokarmem roślinnym, na przykład grzybami lub wypłukanymi wodorostami. W Europie Środkowej występuje około 200 różnych gatunków.

daniel (Delia coarctata)

Źródło: Katja Schulz z Waszyngtonu, USA, Root-Maggot Fly (34435226551), pod redakcją Plantopedia, CC BY 2.0
  • Siedlisko: pola, łąki
  • Dieta: Trawy, zwłaszcza zboża
  • Długość ciała: od 6 do 7 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: żółtawo-szare ciało z czarnym włosiem, żółtawe skrzydła, nogi czarne u samców i żółte u samic
  • Specjalności: Szkodnik zbożowy

Mucha kapuściana (Delia radicum)

Źródło: AfroBrazilian, Delia radicum 01, pod redakcją Plantopedia, CC BY-SA 4.0
  • Siedlisko: Ogrody, pola rzepakowe i warzywne
  • Dieta: Larwy jedzą korzenie warzyw kapustnych, b. a. Kapusta, rzodkiewka, rzepak
  • Długość ciała: od 3 do 11 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: kolor szary w całości, nogi i tułów mocno najeżone
  • Cechy szczególne: szkodnik warzyw

Borefy (Tephritidae)

W Europie Środkowej rodzina muchówek składa się z 68 rodzajów z 264 różnymi gatunkami, z których wiele uważa się za poważne szkodniki w rolnictwie i sadownictwie. Ich larwy podobne do robaków żyją wyłącznie wewnątrz roślin i owoców, a niektóre gatunki tworzą również galasy roślinne. Charakterystyczne dla tego gatunku muchy są uderzająco narysowane skrzydła.

Muszka wiśniowa (Rhagoletis cerasi)

Źródło: ©entomart W przypadku publikacji lub użytku komercyjnego Entomart pragnie zostać ostrzeżony (http://www.entomart.be/contact.html), ale to bez zobowiązań. Dziękuję., Uznanie autorstwa, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=869680
  • Siedlisko: ogrody z drzewami wiśniowymi, sady wiśniowe
  • Dieta: wiśnie, z wyjątkiem wiśni morello
  • Długość ciała: 4 do 5 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: czarny z żółtą wypustką, przeźroczyste skrzydła z ciemnymi paskami
  • Cechy szczególne: potrzebuje ciepła, dlatego występuje głównie w ciepłych miejscach, szkodnik

Mucha selerowa (Euleia heraclei)

  • Siedlisko: w ogrodach, rozpowszechnione
  • Dieta: Rośliny baldaszkowate, takie jak seler, pasternak, pietruszka itp.
  • Długość ciała: 4 do 6 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: korpus żółto-czerwony lub czarniawy, skrzydła podszyte czarnym
  • Cechy szczególne: szkodnik warzyw

Gzuchy (Tabanidae)

Gzuchy należą do gatunków much ssących krew, które żądlą zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Znane są również pod nazwą botfly, zwłaszcza w północnych Niemczech.

Ogłoszenie: Ukąszenie przez muchę jest nie tylko bolesne, ale może również przenosić choroby, takie jak borelioza.

Mucha końska (Tabanus bromius)

Źródło: ©entomart W przypadku publikacji lub użytku komercyjnego Entomart pragnie zostać ostrzeżony (http://www.entomart.be/contact.html), ale to bez zobowiązań. Dziękuję., Uznanie autorstwa, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1266095
  • Siedlisko: Na pastwiskach dla bydła, także w budynkach
  • Dieta: krew (samice), soki roślinne (samce)
  • Długość ciała: od 12 do 20 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: zielone oczy, wyraźne skrzydła z brązowymi, czarnymi żyłkami odwłok z trzema rzędami włochatych żółtawych plam

Złotookie koło zamachowe (Chrysops relictus)

Źródło: Quartl, Chrysops relictus qtl1, wyd. z Plantopedia, CC BY-SA 3.0
  • Siedlisko: Na pastwiskach iw stajniach, rozpowszechnione
  • Odżywianie: samice wysysają krew od ludzi i zwierząt, samce sadzą soki
  • Długość ciała: od 9 do 13 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: jasnozielone oczy z fioletowymi plamkami, wyraźnie zaznaczony brzuch i skrzydła
  • Cechy szczególne: długo utrzymują się na skórze, zanim użądlą

Mucha końska (Tabanus sudeticus)

  • Siedlisko: na pastwiskach dla koni i bydła, w stajniach
  • Dieta: krew, ale także gnijące rośliny
  • Długość ciała: od 19 do 25 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: szarobrązowe zabarwienie, brązowy brzuch z biało-żółtym trójkątem centralnym, brązowe oczy bez zielonego połysku
  • Cechy szczególne: największy europejski gatunek gzowy

Prawdziwe muchy (Muscidae)

W samej Europie Środkowej prawdziwa rodzina much obejmuje około 500 różnych gatunków, których wspólną cechą jest niezwykle szybkie tempo reprodukcji. Większość europejskich gatunków much przechodzi rozwój larwalny w ciągu ośmiu do 21 dni, co pozwala na do ośmiu (lub więcej) pokoleń rocznie. Wiele gatunków uważa się za wektory chorób.

Mucha domowa (Musca domestica)

Źródło: USDAgov, Mucha domowa, Musca domestica, wyd. z Plantopedia, CC BY 2.0
  • Siedlisko: bardzo powszechne na całym świecie, spotykane prawie wszędzie
  • Odżywianie: żywność dla ludzi, odpady, ekskrementy, obornik
  • Długość ciała: od 7 do 9 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: pierś szara z czterema ciemnymi pionowymi paskami, ciemny brzuch z żółtymi bocznymi plamami
  • Cechy szczególne: niezwykle szybka reakcja, pięć razy szybsza niż u ludzi

Mucha jesienna (również mucha stajenna, Musca autumnalis)

Źródło: gailhampshire z Cradley, Malvern, Wielka Brytania, Musca autumnalis. - Flickr - gailhampshire, pod redakcją Plantopedia, CC BY 2.0
  • Siedlisko: na pastwiskach, w stajniach
  • Dieta: kał (larwy); Wydzieliny z nosa, ślina, krew i łzy zwierząt (samice muchówki), soki roślinne (samce)
  • Długość ciała: od 5 do 7 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: brzuch żółtawy z pręgami u samców, czarny z biało-szarym nalotem u samic, obie płcie mają białe napylone piersi
  • Cechy szczególne: dorosłe zwierzęta hibernują, często przenoszą choroby

Mucha bydlęca (Mesembrina meridiana)

  • Siedlisko: pastwiska dla bydła i koni
  • Dieta: Larwy żyją w bydlęcym i końskim łajnie
  • Długość ciała: od 9 do 13 milimetrów
  • Charakterystyka zewnętrzna: czarny połysk, podstawa skrzydła w kolorze pomarańczowym
  • Cechy szczególne: Rozwój larw zakończony w ciągu tygodnia

Muchy mięsne (Sarcophagidae)

W Niemczech występuje około dziesięciu różnych gatunków much mięsnych. Larwy tej rodziny much często żywią się drapieżnikami lub padliną, niektóre pasożytują również na bezkręgowcach.

Mucha szara (Sarcophaga carnaria)

  • Siedlisko: Powszechnie spotykane, w tym w mieszkaniach
  • Dieta: Larwy żywią się padliną, jaja są składane w odsłoniętym mięsie
  • Długość ciała: od 10 do 18 milimetrów
  • Charakterystyka zewnętrzna: korpus w kolorze ciemnoszarym z białymi pionowymi paskami, odwłok ciemny i srebrnoszary wzorzysty
  • Specjalności: Larwy wykorzystywane są w medycynie sądowej do określania czasu śmierci zwłok

Muchy górnicze (Agromyzidae)

Około 350 różnych gatunków małych kopaczy liści pochodzi z Niemiec. Żywią się one głównie sokami roślinnymi, które pozyskują poprzez przekłuwanie liści. Do tej rodziny much należą również kopacze liści.

Ogłoszenie: Kopacze liści często obawiają się szkodników ogrodowych. Oczywiście można z nimi walczyć za pomocą pasożytniczych os, takich jak Dacnusa sibirica i Diglyphus isaea.

Miarka porowa (Phytomyza gymnostoma)

Afro-Brazylijczyk, Phytomyza sp. 03 pod redakcją Plantopedia, CC BY-SA 4.0
  • Siedlisko: Ogrody i pola warzywne z porami (por)
  • Odżywianie: Por (Por)
  • Długość ciała: od 3 do 3,5 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: głowa żółta, grzbiet czarny przyprószony matowoszarym, brzuch czarno-brązowy z żółtą obwódką
  • Cechy szczególne: częsty szkodnik warzyw

Minerka do liści pomidora (Liriomyza bryoniae)

Źródło: Katja Schulz z Waszyngtonu, USA, Leafminer Fly (34343046680), pod redakcją Plantopedia, CC BY 2.0
  • Siedlisko: w ogrodach i szklarniach
  • Dieta: różne rodzaje roślin, w tym pomidory
  • Długość ciała: 1,5 do 2,3 milimetrów
  • Oznaczenia zewnętrzne: czarny tył z żółtymi bokami, żółta etykieta, żółte czoło, czarna przyoczka

Muchy gąsienicowe (Tachinidae)

Muchy gąsienicowe nie bez powodu noszą swoją nazwę, ponieważ ich larwy żyją pasożytniczo w larwach, poczwarkach lub dorosłych owadach. Atakowane są głównie gąsienice motyli, ale także osy, chrząszcze, pluskwy i inne gatunki.

Niebiesko-zielona mucha gąsienicowa (Gymnocheta viridis)

Źródło: S. Rae ze Szkocji, Wielka Brytania, Gymnocheta viridis - Flickr - S. Rae, pod redakcją Plantopedia, CC BY 2.0
  • Siedlisko: wszędzie tam, gdzie występują ćmy (Erebidae i Noctuidae)
  • Dieta: gąsienice ćmy sowej
  • Długość ciała: od 6 do 11 milimetrów
  • Charakterystyka zewnętrzna: błyszczący metaliczny niebiesko-zielony, brzuch mocno najeżony
  • Cechy szczególne: Czas lotu między kwietniem a czerwcem

Greater Caterpillar Fly (Tachina grossa)

  • Siedlisko: wrzosowiska i rzadkie lasy
  • Dieta: gąsienice ćmy dębowej i inne duże gąsienice
  • Długość ciała: od 15 do 19 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: gęsta, czarna sierść na ciele, głowa z żółtą sierścią
  • Cechy szczególne: największa europejska mucha gąsienicowa

mucha jeżowa (Tachina fera)

  • Siedlisko: Skraje lasu i polany
  • Dieta: Gąsienice ćmy cygańskiej, sosny i zakonnicy
  • Długość ciała: od 9 do 14 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: brązowe zabarwienie podstawowe, brązowe do żółtawych plamy na mocno zarośniętym brzuchu
  • Cechy szczególne: stosunkowo powszechne

Muchy plujkowate (Calliphoridae)

W Niemczech jest około 45 różnych bławatków. Ten gatunek muchy przyciąga nieprzyjemny zapach materiałów organicznych, stąd jego nazwa. Bluebottles są zwykle w kolorze metalicznym niebieskim lub zielonym.

Złota mucha czerw ( Lucilia sericata)

  • Siedlisko: blisko człowieka
  • Dieta: Padlina, ale także nektar i pyłek
  • Długość ciała: od 5 do 11 milimetrów
  • Charakterystyka zewnętrzna: metaliczny złoto-zielony
  • Cechy szczególne: często używane w kryminalistyce

Martwa mucha (Cynomya mortuorum)

Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Cynomya_mortuorum#/media/File:Cynomyia_mortuorum_-_Flickr_-_S._Rae_(1).jpg.webp
  • Siedlisko: rozpowszechnione
  • Dieta: padlina, kał
  • Długość ciała: od 8 do 15 milimetrów
  • Cechy zewnętrzne: błyszczący zielono-niebieski brzuch, wyraziste czerwone policzki
  • Cechy szczególne: Czas lotu między majem a wrześniem

Często Zadawane Pytania

Czy bzygowce również należą do much?

Chociaż wiele bzygowate wygląda bardzo podobnie do os i innych błonkoskrzydłych obronnych, w rzeczywistości należą one do much. Mimo swojego wyglądu bzygowate są całkowicie nieszkodliwe i żywią się jedynie nektarem i pyłkiem.

A co z muszkami owocowymi?

W mowie potocznej prezentowane tu muszki wiertnicze są określane jako „muszki owocowe”, podobnie jak rodzina muszek owocowych (Drosophilidae). Te ostatnie noszą również nazwy, takie jak muszki owocowe lub muszki ocetowe, ponieważ przyciąga je przede wszystkim zapach zgniłych lub przejrzałych owoców. Muszki owocówki to bardzo powszechna grupa gatunków, których przedstawiciele zwykle osiągają wielkość zaledwie od jednego do dwóch milimetrów.

Czym są muchy drapieżne?

Muchy rabunkowe to różne gatunki much, które aktywnie polują i polują na inne owady. Preferowane ofiary to osy, pszczoły, trzmiele, chrząszcze, a nawet pająki. Powszechnymi grupami gatunków są muchy zabójcze, muchy jastrzębie i muchy wilcze.

Kategoria:

Zwierzęta w ogrodzie